Bang in het hoofd maar niet in het lichaam, hoe kan dat?

12 april 2022

Door: Willeke Schalley

Zojuist tijdens het kennismakingsgesprek maakten we de hondenangst zichtbaar d.m.v. @butsenbofn. Dit met als doel om de mate van de angst inzichtelijk te krijgen; Ervaart het kind de angst even groot als de ouders dit doen? Als ouder help je je kind wanneer het bang is, dat is logisch maar wat doet dit met de angst?

Ik ben een voorstander om te werken aan het gevoel van veiligheid i.p.v het wegnemen van de angst, angst is namelijk een uitingsvorm van een gebrek aan vertrouwen getriggert door een ervaring die angst/gevoel van onveiligheid in heeft geboezemd.

Wat nou als je niet zo’n ervaring hebt gehad (althans niet op bewust niveau)? Dan ben je bang in je hoofd, maar niet in je lichaam! Het kindje van zojuist liet dit heel mooi zien, het buikje en het hart houdt van hondjes, haar hoofd zegt dat ze eng zijn (rood staat voor basisvertrouwen, het tegenovergestelde van angst). Ergens heeft zij de overtuiging ontwikkeld dat honden eng zijn terwijl dit eigenlijk voor haar in de kern anders voelt, zolang ze de overtuiging als waarheid aanneemt blijft ze de angst voelen. Met een helpende gedachte, die het vertrouwen ondersteunt en een lichaamsgerichte oefening gaat ze samen met papa en mama aan de slag! En dát alleen al tijdens het kennismakingsgesprek

Ps: angst heeft een functie, het waarschuwt ons voor potentiële bedreiging. Wanneer angst je leven gaat regeren of bepaalde ervaringen in de weg staat verliest het zijn functie en vormt het een belemmering!