Verdrietig en boos
5 januari 2022
Door: Willeke Schalley
Verdrietig en boos, dit zijn de enige gemoedstoestanden die hij benoemt wanneer ik hem vraag hoe hij zich meestal voelt. ‘Of ik ben verdrietig… Bijvoorbeeld als mama en haar vriend weer ruzie hebben. Dan maak ik mijzelf klein en zet ik mijn capuchon op. Ik ga dan meestal een spelletje doen op mijn telefoon. Óf ik ben héél boos! Dan heb ik een soort bol van vuur in mijn buik en dan word mijn hoofd heel heet. Het liefste trap ik dan alles stuk of sla ik mijn broertje…Er zit niks tussen!’
‘Wat ontzettend moeilijk voor jou… Ik zou heel graag willen dat je je soms ook anders zou kunnen voelen. Bijvoorbeeld blij of ontspannen, al is het maar even! Denk eens aan een moment dat je je fijn voelt? Wanneer is dat?’
‘Wanneer mijn vriendje komt logeren… Dan eten we chips en dan gaan we stiekem proberen niet te slapen.. Ja, dan voel ik me meer als gouden blokjes met de armen omlaag en mijn hoofd is dan wél rond, weet je wel gewoon!’ Laat ik beginnen te benoemen dat boosheid en verdriet ook gewoon zijn. Ze horen erbij al worden ze wat minder gemakkelijk geaccepteerd in onze maatschappij. Ze hoeven niet weggestopt of veranderd te worden, ze willen gehoord en gezien worden. Het verdrietige kind mag gezien en getroost worden en het boze kind vraagt om begrip en erkenning! Wanneer deze behoefte niet herkend wordt zal de boosheid woedend worden, en zal het verdriet nog meer huilen.
Naast het erkennen van deze grote gevoelens is het belangrijk te kijken naar wat er zich afspeelt onder de waterlijn. De hulpvraag van een kind gaat namelijk niet alleen om het kind, het gaat over het hele systeem!
