Voelsprieten… een manier van overleven!

In de baarmoeder begon de reis. Je voelsprieten hielpen je te ontdekken hoe je moeder zich voelde, want jij was zij; zo verweven met elkaar. Maar wat nou als zij geconsumeerd werd door haar eigen verdriet? Wat nou als zij jou niet helemaal kon zien? Wat dan? Je voelsprieten hielpen jou te ontdekken hoe zij zich voelde en je leerde erop te reageren. Je maakte je eigen behoeftes minder kenbaar of ging je emotioneel verantwoordelijk voelen. Je ging weg bij jezelf en je voelsprieten werden een deel van wie je werd. Nu 30 jaar later zit je bij mij aan tafel. Je loopt vast. In alle facetten in leven word je geconfronteerd met het feit dat je overleeft. Als een kameleon pas jij je aan. Het gemoed, de reactie of de mening van de ander geeft jou informatie over wie je bent. Alles is een bevestiging. En wanneer deze bevestiging vervelend voelt ga je nóg meer je best doen om de ander weer tevreden te krijgen. Want wanneer de ander gelukkig is, doe jij er werkelijk toe. Je mengen met de kleurkeuze van de ander heeft ervoor gezorgd dat je jouw eigen kleur niet herkend. Bewust worden dat je voelsprieten altijd actief zijn is de 1e stap. bewust worden dat je dit vanuit overleving doet is de 2e stap. De 3e en meest cruciale stap is jezelf gaan geven wat je toen niet hebt gehad, je kernbehoefte.