Wanneer je hartje breekt

Door: Willeke Schalley

‘Ik kan niet stoppen met huilen als ik bij mama ben’, verteld ze (4 jaar). Papa en mama zijn 2 jaar geleden uit elkaar gegaan. En ook al was ze toen nog maar een peuter, haar bekende veilige basis was plotsklaps verdwenen en dit heeft ze heel bewust ervaren.

‘Een half hart is bij papa en de andere helft bij mama, mijn hartje is kapot’… Een gebroken hart omdat je het gevoel hebt jezelf in tweeën te moeten splitsen, loyaliteit. In werkelijkheid is je hart nog steeds compleet. Je mag met je hele hart van mama houden en met je hele hart van papa, je hoeft niet te splitsen. Je bent niet verantwoordelijk voor het verdriet van papa, je hoeft de pijn van mama niet te dragen. Soms is de liefde over, soms is er ruzie, soms is is het beter zo. Dit is altijd de keuze van de ouders, en nooit de schuld van het kind. In de ogen en het gevoel van het kind zijn papa én mama de allerliefste, onvoorwaardelijk! Ben alert op de boodschappen die je deelt over de scheiding en de ex-partner, ben je bewust van de wonden van het kind óók al gaan jullie als vrienden uit elkaar. Sta stil bij je eigen verwerking van de breuk, het proces van loslaten en acceptatie.

Samen zochten we naar een pleister voor haar gebroken hart.

Wordt vervolgd…